ΜΙΚΡΗΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΗΣ ΑΡΘΡΟΠΛΑΣΤΙΚΗ ΙΣΧΙΟΥ ΣΕ ΣΥΓΓΕΝΕΣ ΕΞΑΡΘΡΗΜΑ Ή ΔΥΣΠΛΑΣΙΑ ΜΕ ΧΡΗΣΗ ΕΙΔΙΚΩΝ ΕΜΦΥΤΕΥΜΑΤΩΝ ΒΙΟΛΟΓΙΚΗΣ ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ
Στις περιπτώσεις που η οστεοαρθρίτιδα του ισχίου οφείλεται σε συγγενές εξάρθρημα ή δυσπλασία ήτοι σε μη επικέντρωση της κεφαλής στην ανατομική της θέση, κατά την γέννηση ή ενδομήτρια πριν από αυτήν, αλλά σε υψηλότερη ή πολύ υψηλότερη θέση, η αρθροπλαστική ισχίου όπως διενεργείτο μέχρι τώρα από τους περισσότερους ειδικούς ορθοπεδικους ήτοι στο να επαναφέρουν την κεφαλή του ισχίου σε ανατομική θέση είναι μια πολύ βαριά επέμβαση, συνοδεύεται συνήθως από πολλές επιπλοκές, πολλές αποτυχίες και βαριές και επικίνδυνες επανεγχειρήσεις. Αυτό συμβαίνει συνήθως γιατί, από την ηλικία του ενός έτους μέχρι την ηλικία των 40 ή 50 ετών που εμφανίζεται η οστεοαρθρίτιδα στο ισχίο, προκαλούνται παράλληλα με τα χρόνια, λόγω σωματικής προσαρμογής, δύσκαμπτες παραμορφώσεις στην λεκάνη και στην σπονδυλική στήλη που παρά την προσπάθεια των χειρουργών με διάφορες συμπληρωματικές επεμβάσεις, όπως οστεοτομιες βράχυνσης του μηριαίου οστού ή διατομές αρκετών μυών πέριξ του ισχίου, ταυτόχρονα με την αρθροπλαστική, για να τις διορθώσουν, είναι πολύ δύσκολο αυτό να επιτευχθεί. Με την επιβάρυνση της αρθροπλαστικής με τις ως άνω συμπληρωματικές επεμβάσεις η κυρίως επέμβαση διαρκεί πολύ περισσότερο από μια απλή αρθροπλαστική, αυξάνεται κατά πολύ ο κίνδυνος αιμορραγίας, θρομβώσεως ή λοίμωξης και νευρολογικών επιπλοκών κ.λ.π. με τραγικά ενίοτε αποτελέσματα. Για να γίνει η επέμβαση πιο απλή και λιγότερο επικίνδυνη τα τελευταία χρόνια χρησιμοποιείται η λεγόμενη “ High or Higher Hip Center” τεχνική στην οποία έχουν πρωταγωνιστικό ρόλο στις διεθνείς δημοσιεύσεις και έρευνες σχετικά με αυτό το θέμα ο κ. Χριστοδούλου και ο συνεργάτης του κ. Διαλέτης. Κατά την ως άνω τεχνική, χρησιμοποιούνται ειδικές κοτυλιαίες προθέσεις με ειδικα πτερύγια χωρίς χρήση βιδών ή οστικού τσιμεντου, που συνήθως χρησιμοποιούν άλλοι ορθοπεδικοί. Τα ειδικά αυτά εμφυτεύματα έχουν την δυνατότητα να στηρίζονται και να ενσωματώνονται στέρεα και βιολογικά (με “osseointegration”) ακόμη και σε κοτυλιαία υποδοχή με πλήρη ανεπάρκεια της οροφής, με στήριξη στο βάθος και στα πλάγια – περιμετρικά της κοτύλης και σε θέση που υπάρχει το πιο υγιές οστικό υπόβαθρο ώστε η αρθροπλαστική να διαρκέσει πολλά χρόνια χωρίς προβλήματα. Η τοποθέτηση της κοτύλης σε προσαρμοσμένη υψηλότερη από την ανατομική θέση ώστε να ταιριάζει στις χρόνιες παραμορφωσεις του σώματος του ασθενούς (λεκάνη, Σπονδυλική στήλη κ.λ.π.) και όχι εκεί που έπρεπε να είναι αν είχε γεννηθεί ο ασθενής με φυσιολογικό ισχίο, έχει πολύ καλό λειτουργικό και μόνιμο αποτέλεσμα χωρίς να υφίσταται ο ασθενής μια πολύ βαριά και επικίνδυνη επέμβαση με οστεοτομίες μηριαίου κ.λ.π. Η υψηλότερη προσαρμοσμένη στον κάθε ασθενή θέση του ισχίου αντιρροπείται λειτουργικά από την διατήρηση άθικτης της τάσης και του μοχλοβραχίονα των απαγωγών μυών. Με την απλή αυτή επέμβαση επιτυγχάνουμε την ελάττωση της ανισοσκελίας χωρίς επιπλέον επεμβάσεις όπως οι οστεοτομίες βράχυνσης του μηριαίου οστού με πλάκες και βίδες οι οποίες απαιτούν νέα επέμβαση σε περίπτωση θραύσης ή λοίμωξης, αυξάνουν τον χρόνο διάρκειας της νάρκωσης και της επέμβασης και φυσικά τον κίνδυνο επιπλοκών.
«High Hip Center» Technique Using a Biconical Threaded Zweymuller Cup in Osteoarthritis Secondary to Congenital Hip Disease. Nikolaos A. Christodoulou MD, Konstantinos P. Dialetis MD, Athanasios N. Christodoulou MSc. Clinical Orthopaedics Related Research, 468;7: 1912-1919, 2010 – (U.S.A.).
http://www.ncbi.nlm.nih.gov/pubmed/20049571
http://www.iatrikopsychikou.gr/sites/default/files/pdf/11%20-%20XRISTODOULOU%20-%20DIALETHS.pdf